Ken je de term actief geduld?
Dat is niet het geduld als je met de stoom uit je oren wacht tot de ander gaat begrijpen wat je zegt en, een trapje verder, doet wat jij wilt.
Dat is ook niet heel vriendelijk kijken, diep ademhalen en de ander indringend aankijken in de hoop dat hij hoort wat je zegt en met je meebuigt.
Of trommelend met je vingers, of tippend met je tenen en je armen over elkaar triomfantelijk kijkt. Zo van: kijk mij eens rustig blijven na het 5 keer gevraagd te hebben.
Deze vormen van geduld
kennen we allemaal denk ik. Lekker menselijk zijn ze dus. Het jammere is dat deze vormen van geduld over het algemeen niet zo opbouwend zijn. En mensen verschillen van elkaar. Een gegeven dat nogal eens vraagt om bouwen. Aan relaties, aan plannen of organisatorische acties. Het is soms lastig die verschillen, maar ook prachtig en gelukkig maar dat ze er zijn. Zonder anderen misten we onze inspiratie, onze zijwegen om in te slaan en de speldenprik als we te lang in een bubbel verkeren. Actief geduld is voor mij een mooie manier om hier mee om te gaan. De term heb ik trouwend niet van mijzelf. Ooit in een ver verleden kreeg ik dit advies van een therapeut.
Hoe pak je het dan aan?
Stap 1: in eerste instantie heel goed weten wat je wilt. Ook weten dat je er een ander of anderen bij nodig hebt. En…deze ander(en) zitten nog niet op jouw spoor, en dat weet je ook.
Stap 2: Wees heel helder over wat je zou willen. Spreek het uit, overzichtelijk en gemotiveerd.
Stap 3: Dat is een lastige stap: Accepteer. Accepteer echt van binnen, dat de ander in dit geval een ander tempo heeft dan jij. Het is tenslotte in jouw brein al een tijdje aan het borrelen. Geef die ander(en) ook de tijd hier over na te denken. Kom er niet steeds op terug, dat gaat zo zeuren. Ga dus niet aan die ander trekken.Wat is nu het actieve in dit geduld dan? Dat komt nu.
Stap 4: Iedere dag kun je nu deze wens visualiseren. Bedenk hoe het zal zijn, hoe het er uit ziet. Hoe het zal voelen. Wie er bij betrokken zijn en hoe die communicatie zal verlopen. Waar het is en hoe je die locatie vond of verbouwde / aankleedde. Steeds weer, elke dag zie je het voor je. Neem er actief een moment de tijd voor. Een kwartier op zijn minst. Tijdens het uitlaten van de hond, als je in de file staat. Als je net in bed ligt of onder de douche staat. Of ga er gewoon lekker voor zitten. In het zonnetje of nestel je op je lievelingsplekje in huis. Geniet van jouw idee en weet tegelijkertijd dat er een kans bestaat dat de ander wellicht niet mee zal gaan. Of niet op de manier zoals jij het nu ziet.
Jouw gedachten
gaan op de een of andere manier om je heen hangen. Jouw wens maakt je positief en blij. Als de ander(en) vragen naar de reden van je uitstraling kun je eerlijk zijn: ik fantaseer over hoe het zou zijn. Ik zie opties. Misschien brengt het een gesprek op gang. Misschien niet. Juist dat is weer het geduld. Hou het in dat geval weer bij jezelf.
Uit ervaring weet ik hoe leuk en mooi dit is. Dat je de ander de tijd en ruimte geeft. Dat, door er tijd overheen te laten gaan je je idee ook kan bijsturen. Het wordt minder extreem of hoogdravend. Zelfs overkwam het me dat het hele idee van tafel ging in mijn visualisatie, ik zag toch te veel haken en ogen. Te veel tijd wat geïnvesteerd moest worden. En vorige week kreeg ik een aanbod: Of ik mee wilde helpen met het maken van een kinderboek… Én nog wel een kinderboek over de BetekenisEconomie. Twee vliegen in klap voor mij! Een droom komt uit.