Al decennia lang bestaat VTS als methode voor kunsteducatie in Amerika. De voordelen van deze methoden worden in het huidige onderwijs steeds meer gezien als een pracht zwaai naar sterkere manieren van lesgeven. Werkwijzen die, meer dan de traditionele vormen, richting de 21e eeuwse vaardigheden gaan.
Van oorsprong
kijken de leerlingen bij deze methode onder begeleiding naar kunst en geven daar in een open gesprek gericht en gestructureerd aandacht aan het kunstwerk en elkaar. De verschillen en overeenkomsten worden waargenomen en zonder oordeel wordt er voortgebouwd op elkaars zienswijze. Alle perspectieven gelden als waardevol, wat de deelnemers zelfvertrouwen geeft in het geven van hun persoonlijke mening en wat hun kritische denken aanscherpt. Mét deze oefening in creatief, associatief en reflectief denken leren zij tegelijkertijd respectvol omgaan met elkaars visies.
Deze diepere vorm van leren
ontwikkelt bij de deelnemers wezenlijke vaardigheden zoals de hierboven schuingeschreven termen. Dit is iets wat in de nabije toekomst veelvuldig ingezet gaat worden. De maatschappelijke ontwikkelingen laten zien dat het top-down denken en werken, aan het ombuigen is naar een meer gelijkwaardig aanwezig zijn. Goed naar elkaar kunnen luisteren en elkaar beschouwen is dus heel wezenlijk. Hierdoor zullen elkaars talenten en expertises gezien, gewaardeerd en op de juiste plaats ingezet kunnen gaan worden. Alle talenten zullen waardevol blijken om een gebalanceerd team te creëren en resultaat te boeken.
De 21e eeuwse vaardigheden
zijn namelijk opgesteld vanuit deze gedachte. Het intellectueel kapitaal van ons allen samen, zal de drijvende kracht zijn voor de toekomst. Dit betekent dat politieke, sociale en economische vooruitgang tijdens het huidige millennium alleen mogelijk zullen zijn, als we onze huidige jeugd uitdagen hun houding en intellect toekomstgericht te ontwikkelen.
Als ik om mij heen kijk
zie en hoor ik inderdaad van steeds meer scholen dat zij hiermee aan het werk zijn. Deze kinderen / leerlingen / studenten zullen zich op deze manier in hun schoolloopbaan al voorbereiden op hun toekomstige manier van werken. Ook binnen bedrijven zie en horen we dat het top-down denken en werken, plaats maakt voor teamsessies waarbij managers gelijkwaardig met de werknemers braindumpen. Deze inbreng convergeren zij weer om bijvoorbeeld ontwikkelthema’s te bezien. Hiermee wordt zowel in de diepte als in de breedte gedacht. Door deze vorm van samenwerken hebben collega’s meer kijk op ieders vaardigheden en wordt dus het zicht op mogelijkheden groter. De betrokkenheid van werknemers wordt versterkt en hun verantwoordelijkheidsgevoel krijgt een boost. Ik denk dat juist dit voorwaarden zijn om met plezier, inzet en motivatie te kunnen werken.